W DOLINIE   WISŁOKA

Długość ścieżki: 10 km.

Czas przejścia: 3,5 h

Różnica wys. 250 m

Znakowanie: biało pomarańczowy  kwadrat 10x10 cm (podział kolorów po przekątnej).

Rozlokowana ilość przystanków: 7

Wędrujemy po terenie o dużej różnicy wysokości i trudnym, kamienistym podłożu. Wskazane buty turystyczne.

Ścieżka przyrodnicza  „W dolinie Wisłoka” zlokalizowana jest na obszarze Leśnictwa  Puławy. Trasa ścieżki tworzy pętlę. Rozpoczyna się i kończy w miejscowości Puławy Dolne, wsi położonej w malowniczych terenach o znacznych walorach krajobrazowych i turystycznych, gdzie cisza i spokój oraz gościnność lokalnej ludności sprzyjają wypoczynkowi. Ścieżka jest łatwo dostępna – dojechać do niej można  samochodem , lub rowerem.

Do ścieżki  najłatwiej dojść idąc od strony przystanku w Puławach  Dolnych. Skręcając  w lewo wchodzimy na drogę, która po kilkudziesięciu metrach doprowadza nas do wejścia na  ścieżkę.

1. POCZĄTEK ŚCIEŻKI

Przy drodze głównej znajdujemy dużą tablicę informacyjną, zawierającą mapę oraz sposób oznakowania ścieżki. Po zapoznaniu się z tymi informacjami kierujemy się na ścieżkę, która pnie się w górę. Po drodze mijamy gospodarstwa agroturystyczne, prywatne grunty orne oraz głównie pastwiska. Kamienistą drogą dochodzimy do granicy lasu.

2.  GRANICA LASU POD GRZBIETEM WIERCHU

W tym miejscu na wysokości 540 m, w kierunku północno-zachodnim rozciąga się pierwszy punkt widokowy na dolinę Wisłoka i okoliczne  góry. Widoczne są Wzgórza  Rymanowskie z   dwoma najwyższymi szczytami  Działem (673 m) oraz Kopcem (636 m).

Na zachodzie widoczne jest pasmo Jawornika (761m). Idąc dalej wchodzimy na teren lasu. Mijamy sztuczne odnowienia bukowe wprowadzone pod okapem drzewostanu sosnowego, który był tu posadzony tuż po II wojnie światowej, a teraz stanowi osłonę dla młodego pokolenia drzew. Jest to przykład tzw. „przebudowy drzewostanu”, gdzie gatunki przedplonowe zastępuje się docelowymi gatunkami lasotwórczymi.

W tym przypadku bukowe uprawy leśne, stanowią również element programu zachowania zasobów genowych drzew leśnych i tworzą blok upraw pochodnych. Uważny obserwator wczesną wiosną może dostrzec niewielkie skupiska krokusów (Szafran spiski Crocus scepusiensis).

3. MIĘDZY KICZERĄ A BUKOWICĄ

Pokonując około 1,5 kilometrowy odcinek leśny w drzewostanie sosnowym odnowionym bukiem i jodłą, dochodzimy do łąk nad Puławami Górnymi. W tym miejscu na wysokości 640 m rozciąga się drugi punkt widokowy na otoczenie Puław Górnych. Stąd można dostrzec pasmo Bukowicy (778 m) na południu, Polany (689 m) na wschodzie, a przy pięknej pogodzie widać Doły Jasielsko-Sanockie i Pogórze Strzyżowsko-Dynowskie. W tym też miejscu ścieżka łączy się z czerwonym szlakiem turystycznym prowadzącym z Rymanowa Zdroju do Komańczy oraz zielonym z Moszczańca do Beska. Szlakami tymi kierując się w kierunku północnym można zejść do Puław Górnych. Po drodze mijamy wyciąg krzesełkowy na górze Kiczera (640 m).

4. DRZEWA POMNIKOWE

Bukowica jest rozległym pasmem górskim, pokrytym pięknym lasem bukowo-jodłowym i bukowym zwanym buczyna karpacką. Lasy te występujące na żyznych siedliskach górskich, są charakterystyczne dla piętra regla dolnego Bieszczadów i Beskidu Niskiego. Warto zwrócić uwagę na okazy drzew pomnikowych, które wyróżniają się pokaźnymi rozmiarami w obwodzie: jodła 388 cm, buk 392 cm oraz ciekawym pokrojem pnia i korony.

Wzdłuż ścieżki występują różne gatunki drzew i krzewów oraz liczne ssaki (sarny, jelenie, dziki, okresowo pojawia się niedźwiedź). Z płazów warto wymienić salamandrę plamistą oraz traszkę karpacką.

Na ścieżce nie brak również gadów. Występuje żmija zygzakowata, gniewosz plamisty i zaskroniec.

Spośród roślin można spostrzec wawrzynka wilczełyko (daphne mezereum). Runo leśne jest bogate i urozmaicone. Występuje tu zawilec gajowy (Anemone nemorosa), marzanka wonna (Asperula odorata), miesiącznica trwała (Lunarna rediwiwa), żywiec gruczołowaty (Dentaria glandulosa).

5. REZERWAT „BUKOWICA”

Ścieżka prowadzi wzdłuż granicy rezerwatu leśnego „Bukowica”, utworzonego w 1996 roku, o powierzchni 292,92 ha. Obejmuje on południowo-zachodnią część pasma Bukowicy z kulminacjami Skibce, Zrubań oraz Smokowiska.

Ochronie podlegają naturalne zbiorowiska leśne, wśród których największą część zajmuje buk z domieszką jodły. Południowe stoki wzniesienia zwane „Nad Budryskiem” porasta piękny starodrzew bukowy. W południowej części rezerwatu, na gruntach niegdyś użytkowanych rolniczo, dominują zbiorowiska olszy szarej.

Wśród roślinności runa leśnego i zespołów łąkowo-pastwiskowych występuje blisko 350 gat. roślin naczyniowych, w tym 21 gat. podlegających ochronie prawnej.

6. NAD WERNEJÓWKĄ

Mijając zarastające, śródleśne polany, trasa ścieżki dochodzi do punktu widokowego na dolinę Wisłoka nad Wernejówką.

Na pierwszym planie widać malowniczy przełomowy odcinek doliny Wisłoka między pasmami Jawornika (761 m) i Bukowicy (778 m).

7. PRZEŁOM WISŁOKA

Znajdujemy się w dolinie po dawnej osadzie Wernejówka. Jedynymi pozostałościami po niej są: cerkwisko (miejsce po dawnej cerkwi) i łemkowski cmentarz. Widzimy zielone lasy i łąki oraz zabudowania stadniny koni. Na lewym brzegu Wisłoka widoczne jest kilkunastometrowe skalne urwisko z widocznymi warstwami łupków menelitowych, będące odkrywką fliszu karpackiego. Na brzegach można zobaczyć rosnące kaczeńce (Caltha palustris), podagrycznik pospolity (Aegopodium podagraria).

Ostatni odcinek ścieżki prowadzi z Wernejówki do Puław Dolnych. Idąc prawym brzegiem Wisłoka, potem utwardzoną drogą mijamy parking leśny. Dochodzimy do punktu wyjściowego na ścieżkę w Puławach Dolnych.

ścieżka wytyczona została przez Nadleśnictwo Rymanów.

Tekst: B. Kaczka, W. Krukar, M. Szpiech.