Niezamieszkała wieś łemkowska na południe od Królika Polskiego. Powstała na prawie wołoskim w XVI wieku, na części gruntów istniejącego już Królika Polskiego. Zamieszkiwana była przez ludność ruską obrządku wschodniego. W XIX wieku w miejscowości funkcjonował ośrodek kamieniarski.

Walki toczone na tym terenie podczas I i II wojny światowej przyniosły wiele zniszczeń w zabudowie wsi. Do tragicznego końca miejscowości przyczyniły się wydarzenia mające miejsce po II wojnie. W latach 1945 -946 część mieszkańców wysiedlono na tereny Ukrainy w okolice Złoczowa. Pozostali wyjechali z Królika Wołoskiego w czasie Akcji „Wisła”, osiedlając się na Ziemiach Odzyskanych. Opuszczone tereny wsi zostały przyłączone do sąsiedniego Królika Polskiego.

Dziś po wsi pozostała jedynie murowana cerkiew greckokatolicka pw. Przeniesienia Relikwii św. Mikołaja z 1843 r. - obecnie w ruinie, a obok parawanowa dzwonnica i cmentarz oraz resztki muru z dzikiego kamienia. Na terenie cmentarza znajduje się 35 starych nagrobków, z których najstarsze pochodzą z lat osiemdziesiątych XIX w.

Przy bocznej drodze, 200 m na południe od cerkwi stoi najstarsza w okolicy kapliczka przydrożna z 1794 r. 600 m dalej, po przeciwnej stronie szosy tzw. Necowa Kaplica z 1898 r.